Po II wojnie światowej w pobliżu Zakładów Chemicznych w Oświęcimiu powstało duże osiedle mieszkaniowe. Od roku 1957 parafia Wniebowzięcia NMP czyniła starania o nowy kościół dla tego osiedla. Oto jego historia:

1957 r. Staraniem ks. proboszcza Franciszka Dźwigońskiego utworzenie Komitetu Budowy Kościoła oraz (wspólnie z przedstawicielami Kurii Metropolitalnej w Krakowie i Województwa) ustalenie miejsca pod budowę.
1958 r. Gromadzenie materiałów budowlanych po otrzymaniu zezwolenia i lokacji.
18.05.1958 r. Uroczysta Msza Św. odprawiona na placu budowy i ustawienie Krzyża przeniesionego z kościoła parafialnego.
27.07.1958 r. Cofnięcie zezwolenia na budowę, rozwiązanie Komitetu, zniszczenie drzewek, ogrodzenia, zabranie nagromadzonego materiału oraz sankcje finansowe. Pozostał tylko Krzyż.
od 1958 r. Wytrwałe, choć bezskuteczne starania parafii i Kurii Metropolitalnej w Krakowie u władz wojewódzkich i centralnych.
1963 r. Całkowite zajęcie placu budowy przez władze państwowe i urządzenie na nim dwóch boisk sportowych.
1972 r. Dalsze starania o budowę kościoła po beatyfikacji o. Maksymiliana, wsparte przez byłych więźniów Oświęcimia, zintensyfikowane zwłaszcza po uroczystości pierwszej rocznicy beatyfikacji w Brzezince z udziałem kardynałów, biskupów i półmilionowej rzeszy wiernych.
1974 r. Petycje o budowę kościoła do władz centralnych wniesione przez ks. kard. Karola Wojtyłę oraz biskupów zagranicznych.
1977 r. Starania swych poprzedników – ks. T. Kurowskiego i ks. Ł. Orzechowskiego podjęli nowi księża parafii Wniebowzięcia NMP: ks. proboszcz K. Górny oraz wikarzy: ks. J. Caputa, ks. J. Stec, ks. Wł. Jewiarz, ks. J. Gustyn, ks. K. Gunia, ks. J. Skotnicki.
26.08.1977 r. Modlitwa delegacji kapłanów i biskupów USA (m.in. kard. Cody) przy Krzyżu na Osiedlu.
od 10.1977 r. Codzienny różaniec wiernych przy Krzyżu.
24.11.1977 r.

Kard. Karol Wojtyła i kard. Hermann Volk z Moguncji modlą się przy Krzyżu.

Zbudowanie przez wiernych prowizorycznego zadaszenia.

Delegacja wiernych z Osiedla w Urzędzie Wojewódzkim w Bielsku Białej z prośbą o zezwolenie na budowę kościoła przy Krzyżu

24-25.12.1977 r.

Pierwsza pasterka przy Krzyżu pod przewodnictwem bpa Juliana Groblickiego z udziałem wielkiej rzeszy wiernych.

Liczne pisma mieszkańców Osiedla do władz wojewódzkich i centralnych o budowę kościoła przy Krzyżu.

1978 r.

Już 70 delegacji w Urzędzie Wojewódzkim w Bielsku-Białej i w KC w Warszawie oraz w Urzędzie do Spraw Wyznań z petycją o zezwolenie na budowę kościoła.

Liczne pisma od parafii i Kurii w tej samej sprawie - bez rezultatu.

Żądanie władz usunięcia ks. prob. Kazimierza Górnego.

Nieustanne czuwanie modlitewne wiernych w każdą noc przy Krzyżu.

Regularne nabożeństwa przy Krzyżu mimo represji finansowych, przesłuchiwań i gróźb ze strony władz.

2.04.1978 r. Uroczyste wmurowanie w fundament Krzyża urny z relikwiami Męczenników Oświęcimia z udziałem byłych więźniów obozu.
8.06.1978 r.

Próba podpalenia kaplicy przy Krzyżu (napad).

Wyznaczenie przez władze (bez zgody mieszkańców) czterech miejsc pod budowę kościoła poza Osiedlem.

Podziękowanie wielu ambasadorów za modlitwy w intencji pomordowanych więźniów z ich narodów.

14.10.1978 r. Telegram kard. Karola Wojtyły przed historycznym konklawe z zachętą do dalszych starań o wzniesienie kościoła przy Krzyżu.
22.10.1978 r. Słowa Ojca św. Jana Pawła II podczas inauguracji pontyfikatu do delegacji z Oświęcimia: „Budujcie kościół przy Krzyżu”.
1979 r. Ponowne delegacje mieszkańców Osiedla u władz wojewódzkich i centralnych o lokalizację kościoła przy Krzyżu.
5.02.1979 r. Po 96 delegacjach, pisemnych prośbach wspartych modlitewnymi czuwaniami uzyskano wreszcie (dzięki pomocy Ojca Świętego i ks. arcybpa Franciszka Macharskiego) zezwolenie na lokalizację kościoła przy Krzyżu.
18.02.1979 r. Publiczne ogłoszenie powyższej wiadomości.
7.06.1979 r. Poświęcenie przez Papieża Jana Pawła II kamienia węgielnego pod kościół pw. błogosławionego Maksymiliana Kolbego Podczas mszy św. w Brzezince.
4.10.1979 r. Otrzymanie zezwolenia na ogrodzenie placu budowy. Gromadzenie materiałów budowlanych.
14.08.1980 r. Uzyskanie zezwolenia na rozpoczęcie budowy plebanii.
13.09.1980 r. W celi śmierci błogosławionego Maksymiliana ofiarowanie krzyża z XVI wieku dla nowego kościoła przez delegację Konferencji Biskupów Niemieckich: kard. Josepha Ratzingera, kard. Josepha Höffnera i kard. Hermanna Volka.
3.11.1980 r. Uzyskanie zezwolenia na rozpoczęcie budowy kościoła na Osiedlu.
1981 r.

Realizacja budowy kościoła, plebanii, sal katechetycznych;

mgr inż. Elżbieta i Andrzej Bilscy z Krakowa – plany architektoniczne, prof. inż. K. Różycki i mgr inż. M. Krawczyk – plany konstrukcyjne, inż. J. Kiełtyka – plany ogrzewania, inż. St. Krzemiński – plany elektryfikacji, inż. Z. Skibicki – nadzór, T. Kuś – I kierownik budowy, S. Sacha – kierownik budowy kościoła, ks. Stanisław Górny – opieka nad budową.

Wznoszenie kościoła dzięki ofiarności parafian, ks. prał. J. Rittera, parafii i sióstr z Auerbach oraz innych życzliwych osób.

7.06.1981 r. Uroczyste poświęcenie sztandaru NSZZ ZChO przez ks. bpa Jana Pietraszkę w drugą rocznicę pielgrzymki Ojca Św. do Oświęcimia.
10.10.1982 r. Kanonizacja św. Maksymiliana Marii Kolbego Męczennika w Rzymie.
1983 r. Dar dla kościoła św. Maksymiliana w postaci monstrancji od ks. prał. J. Rittera i państwa Frülman.
9.10.1983 r. Poświęcenie Domu Katechetycznego przez ks. kard. Franciszka Macharskiego.
1984 r. Betonowanie stropu kościoła.
2.08.1984 r. Przybycie Sióstr Karmelitanek Bosych do Oświęcimia.
7.10.1984 r. Poświęcenie przez ks. kard. Franciszka Macharskiego chorągwi ufundowanej przez byłych więźniów. Udział delegacji z Auerbach.
26.10.1984 r. Ogłoszenie nominacji ks. proboszcza parafii św. Maksymiliana Kazimierza Górnego na biskupa pomocniczego Archidiecezji Krakowskiej.
6.01.1985 r. Konsekracja ks. bpa Kazimierza Górnego przez Ojca Św. Jana Pawła II w Bazylice św. Piotra w Rzymie. Udział wiernych z Oświęcimia.
15.01.1985 r. Msza Św. prymicyjna Księdza Biskupa w budującym się kościele św. Maksymiliana.
9.10.1988 r. Ks. kard. Franciszek Macharski konsekruje kościół pw. św. Maksymiliana w Oświęcimiu.